The European Flame
Dlaczego projekt nazywa się The European Flame?
The European Flame to projekt zrealizowany w ramach programu Grundtvig mający na celu pomoc nauczycielom języków, którzy chcą pokazać swoim uczniom, jak samodzielnie i we własnym zakresie można się uczyć słownictwa i utrwalać poznane słowa. Nazwa projektu nawiązuje do znicza olimpijskiego: kraje uczestniczące w projekcie wzajemnie przekazują sobie wiedzę i doświadczenia.
Pomysł nawiązania kontaktów europejskich i wzajemnego przekazywania sobie wiedzy oraz dzielenia się doświadczeniami jest próbą przełamania ograniczeń związanych z tym, że wiele cennych obserwacji i dobrych praktyk w zakresie uczenia się języków pozostaje w granicach obszarów posługujących się określonym językiem (czy wręcz w granicach pojedynczych krajów w przypadku mniej popularnych języków). Nauczyciele szukający informacji i pomysłów związanych z praktyką nauczania języków na ogół przeglądają strony we własnym języku lub międzynarodowe strony EFL/ESL w języku angielskim. Czasem trudno dotrzeć do ciekawych informacji z innych krajów europejskich, chociaż wiele elementów w zakresie uczenia się języków można łatwo przenosić pomiędzy językami. Łącząc użytkowników krajowych stron internetowych projektu ze stronami internetowymi w innych krajach, The European Flame oferuje nowy bezpośredni dostęp do informacji dla nauczycieli języków, a także łączy nauczycieli w Europie.
Jeśli chcesz zobaczyć dokąd dotarł projekt The European Flame, odwiedź strony krajowe:
Austria (niemiecki)
Belgia/Holandia (niderlandzki)
Islandia (islandzki)
Szwecja (szwedzki)
Wspólna strona projektowa (angielski)
Dlaczego projekt nazywa się The European Flame?
The European Flame to projekt zrealizowany w ramach programu Grundtvig mający na celu pomoc nauczycielom języków, którzy chcą pokazać swoim uczniom, jak samodzielnie i we własnym zakresie można się uczyć słownictwa i utrwalać poznane słowa. Nazwa projektu nawiązuje do znicza olimpijskiego: kraje uczestniczące w projekcie wzajemnie przekazują sobie wiedzę i doświadczenia.
Pomysł nawiązania kontaktów europejskich i wzajemnego przekazywania sobie wiedzy oraz dzielenia się doświadczeniami jest próbą przełamania ograniczeń związanych z tym, że wiele cennych obserwacji i dobrych praktyk w zakresie uczenia się języków pozostaje w granicach obszarów posługujących się określonym językiem (czy wręcz w granicach pojedynczych krajów w przypadku mniej popularnych języków). Nauczyciele szukający informacji i pomysłów związanych z praktyką nauczania języków na ogół przeglądają strony we własnym języku lub międzynarodowe strony EFL/ESL w języku angielskim. Czasem trudno dotrzeć do ciekawych informacji z innych krajów europejskich, chociaż wiele elementów w zakresie uczenia się języków można łatwo przenosić pomiędzy językami. Łącząc użytkowników krajowych stron internetowych projektu ze stronami internetowymi w innych krajach, The European Flame oferuje nowy bezpośredni dostęp do informacji dla nauczycieli języków, a także łączy nauczycieli w Europie.
Jeśli chcesz zobaczyć dokąd dotarł projekt The European Flame, odwiedź strony krajowe:
Austria (niemiecki)
Belgia/Holandia (niderlandzki)
Islandia (islandzki)
Szwecja (szwedzki)
Wspólna strona projektowa (angielski)
Dlaczego samodzielna nauka słownictwa?
Samodzielna nauka słownictwa (autonomous vocabulary learning, AVL) jest odpowiedzią na kilka wyzwań w zakresie nauczania języków obcych: uczenie się słownictwa w dużej mierze polega na powtarzaniu i ćwiczeniu słów w różnych kontekstach. Aby sprawnie posługiwać się słownictwem w obcym języku, uczący się powinien się zetknąć co najmniej 5-10 razy z danym słowem użytym we właściwym kontekście. Przy często używanych słowach bez trudu znajdzie się wystarczająco dużo okazji, aby się na nie natknąć, ale przy uczeniu się słów spoza listy 2000 najczęściej używanych potrzebny będzie dodatkowy wysiłek, a czasu na ćwiczenia na zajęciach jest stosunkowo niewiele. Rozwiązaniem jest zachęcanie uczniów do samodzielnego powtarzania i ćwiczenia słownictwa (aktywnie) we własnym zakresie poza zajęciami. Jednak choć dostępnych jest wiele możliwości takiej samodzielnej nauki (narzędzia, treści w internecie, kontakty z użytkownikami poznawanego języka posługującymi się nim jako językiem ojczystym), uczący się rzadko ćwiczą we własnym zakresie, bo brakuje im motywacji, żeby zacząć i wytrwać, ponieważ:
• mają zbyt wiele innych możliwości spędzania czasu
• próg, od którego można zacząć ćwiczenia jest (trochę) za wysoki
• dostępne narzędzia nie odpowiadają konkretnemu uczącemu się w określonej sytuacji (okolicznościom nauki i indywidualnym cechom uczącego się)
• czują, że ćwiczenie słownictwa jest męczące
• nie czują potrzeby stałych ćwiczeń
• nie zauważają wystarczających postępów
• nie otrzymują odpowiedniej informacji zwrotnej
• ...
A nawet jeśli uczący się ćwiczą samodzielnie, niekoniecznie robią to wydajnie, ponieważ:
• słownictwo proponowane w dostępnych narzędziach i ćwiczeniach nie zawsze jest interesujące z punktu widzenia ich procesu uczenia się i osiągniętego poziomu
• narzędzia i ćwiczenia mogą nie odpowiadać ich indywidualnemu stylowi uczenia się lub wykształceniu
• uczniowie nie angażują się w ćwiczenia skonstruowane na podstawie rzetelnej wiedzy metodycznej w zakresie poszerzania słownictwa
• ich nauczyciele potrzebują lepszego przygotowania, aby pełnić rolę doradcy pokazującego, jak samodzielnie uczyć się słownictwa
Jeśli uczniowie nie ćwiczą słownictwa poza zajęciami, mogą przestać nadążać za treściami kursu językowego, a nawet zupełnie wypaść z grupy. Szczególnie odnosi się to do słabych uczniów. Obserwując, że wypadanie z grupy to nasilający się problem w wielu szkołach, które kształcą językowo dorosłych, uznaliśmy, że upowszechnianie wiedzy mające na celu motywowanie i zachęcanie uczniów do samodzielnej nauki słownictwa jest wartościowym i potrzebnym tematem projektu w ramach programu Grundtvig.